ANTYTERRORYŚCI - LOMDYŃCZYCY

Piątkowa interwencja policyjnej brygady antyterrorystycznej w Łomży skłoniła mnie do zastanowienia się nad osobami pracującymi w tego typu oddziałach. Wiadomo, że jednostki antyterrorystyczne często obstawiają mecze. Są one jednak przeciw kibicom używane sporadycznie, tylko w wyjątkowych sytuacjach. Przeciwko nam, kibicom ŁKS-u, chyba jeszcze użyte nigdy nie były. Raczej zawsze do czynienia mieliśmy z prewencją, a kogo do niej przyjmują, wszyscy wiemy. Czy Waszym zdaniem, popularny bardzo mocno, nie tylko wśród kibiców, skrót CHWDP, odnosi się do wszystkich policjantów, czy na przykład, można z tego wykluczyć osoby pracujące w policyjnych pododdziałach antyterrorystycznych? Czy uważacie, że tego typu jednostki powinny być wykorzystywane przez państwo do walki z kibicami? Przed wyrażeniem swojej opinii proszę zapoznać się z poniższym tekstem!

Pierwsza policyjna jednostka antyterrorystyczna w Polsce została utworzona w 1976 roku z powodu wzrostu zagrożenia terroryzmem w krajach Europy Zachodniej. Obecnie w naszym kraju funkcjonuje 16 pododdziałów antyterrorystycznych, po jednym na każde województwo. Mają one nie tylko zapobiegać atakom terrorystycznym, ale również likwidować wszelkie sytuacje powodujące zagrożenie porządku i bezpieczeństwa publicznego. Wszędzie tam, gdzie przeciętny policjant nie jest w stanie skutecznie interweniować, istotną rolę odgrywają pododdziały antyterrorystyczne. Szturm takiego pododdziału, jako forma interwencji policyjnej, cechuje się dużą dynamiką i stanowi potencjalne zagrożenie dla wszystkich osób znajdujących się w obrębie akcji. Niepowtarzalność sytuacji, zjawisk, zachowań, okoliczności i panujących warunków stawia bardzo wysokie wymagania policjantom, od których zależy sposób rozwiązania zaistniałego problemu. Ogromną rolę odgrywa tu zespół ich cech psychofizycznych, dlatego też w procesie naboru kandydatów do służby w pododdziale antyterrorystycznym stosowane są surowe kryteria. Każdy, kto do niego wstępuje, musi jednocześnie mieć świadomość, że będzie wykonywał zadania szczególnie niebezpieczne i uczestniczył w szkoleniu, niosącym ze sobą ryzyko, a sama służba jest wyjątkowo uciążliwa, zarówno pod względem psychicznym, jak i fizycznym. Wysoka sprawność fizyczna, percepcja zmysłowa, szybkość reakcji, odwaga i zdecydowanie w działaniu, inteligencja, zdrowy rozsądek i dojrzałość psychiczna, zdyscyplinowanie i konsekwencja w postępowaniu, odporność psychiczna, opanowanie i kontrolowanie własnej agresji, uczciwość, a wreszcie wysoko rozwinięte poczucie koleżeństwa, tak niezbędne w działaniu zespołowym to cechy wymagane od funkcjonariuszy jednostek specjalnych.
Szkolenie antyterrorystów przeprowadzane jest według „Programu szkolenia i doskonalenia zawodowego etatowych pododdziałów antyterrorystycznych Policji”. Jego ideą jest nauczenie prowadzenia działań na materiałach wybuchowych, podczas porwań samolotów i naziemnych środków transportu, odbijanie obiektów i zakładników oraz zatrzymywanie groźnych przestępców. Antyterroryści uczą się i doskonalą strzelanie, walki wręcz, techniki obezwładniania. Dodatkowo przechodzą szkolenia z zakresu alpinizmu miejskiego, nurkowania, szkolenie śmigłowcowe oraz ze stosowania środków pirotechnicznych, terenoznawstwo, łączność i szkolenie sanitarne. Maja także podstawy psychologii i negocjacji oraz prawo.
Szkolenie z alpinizmu przeprowadza się u każdego antyterrorysty przynajmniej w zakresie podstawowym, który umożliwia wykonywanie zadań na wysokościach. Szkolenie śmigłowcowe polega na nauce różnych sposobów desantowania. Obejmuje ono jednak głównie osoby, które ukończyły wysoki poziom szkolenia alpinistycznego. Podstawy nurkowania również przechodzą wszyscy funkcjonariusze, ale kolejne stopnie zaawansowania obejmują tylko osoby odpowiednio do tego predysponowane. Szkolenie takie odbywa się w toku codziennej służby, a jego pełny cykl trwa od 3 do 5 lat. W swoich zadaniach jednostki antyterrorystyczne maja za cel neutralizację zagrożenia przy jednoczesnym uratowaniu zagrożonych osób, stosując takie działania, które wiązałyby się z jak najmniejszym ryzykiem osób postronnych i członków oddziału. Aby tego dokonać antyterroryści mogą stosować wszelkie dostępne prawem środki przymusu bezpośredniego. Z tego powodu szkolenie taktyczne łączy się ze szkoleniem strzeleckim. Obejmuje ono strzelanie w sytuacjach trudnych, posługiwanie się bronią w warunkach nietypowych, techniki strzelania dynamicznego oraz strzelanie sytuacyjne. W ten sposób ćwiczy się również zdolność koncentracji i umiejętność podejmowania szybkich i właściwych decyzji.
W prawie każdej akcji zespół szturmowy wspierany jest przez strzelców wyborowych, którzy mają za zadanie prowadzenie obserwacji, wyszukiwanie i wskazywanie celów oraz, w nagłych przypadkach, eliminowanie terrorystów bądź groźnych przestępców. Antyterroryści wymagają specjalistycznego, innego od pozostałych policjantów umundurowania i uzbrojenia. W skład ich wyposażenia wchodzą kamizelki kuloodporne o odpowiedniej wytrzymałości, hełmy odporne na pociski i odłamki, tarcze kuloodporne, maski przeciwgazowe. W skład uzbrojenia, które określa Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, wchodzą pistolety, rewolwery, broń gładkolufowa, pistolety maszynowe, karabiny, karabinki, karabiny maszynowe oraz środki mające wywołać określony efekt psychologiczny. Całkowite wyposażenie antyterrorysty z pełnymi magazynkami i środkami łączności wynosi około 20 kg. Ponadto, w pozastandardowe stroje wyposażeni są strzelcy wyborowi. Ich odmiana zależy od pory roku i warunków terenu, na którym przeprowadzane są działania. Wyposażenie pododdziałów antyterrorystycznych uzupełniają środki transportu takie jak: pojazdy osobowe, osobowo – terenowe, bojowe, specjalne, a także śmigłowce. Pomimo braku dofinansowania policji, jednostki antyterrorystyczne dysponują nowoczesnym sprzętem.
Polscy antyterroryści wypracowali własne metody działania obserwując i ćwicząc z podobnymi jednostkami z innych krajów. Jednak nasze metody są najbardziej zbliżone do metod amerykańskich, dzięki szkoleniom organizowanym przez Departament Stanu USA w ramach programu pomocy antyterrorystycznej krajom zaprzyjaźnionym. Dzięki temu polskie jednostki posiadają wysokie umiejętności w dziedzinie taktyki działań antyterrorystycznych. Są one gotowe do natychmiastowego podjęcia nawet najtrudniejszych działań. W oparciu o wszechstronne wyszkolenie powstaje szeroki wachlarz umiejętności: zdobywanie budynków, mieszkań, pojazdów mechanicznych, samolotów, zabezpieczanie osób, mienia, imprez masowych, rozbrajanie ładunków wybuchowych, aż po skuteczne negocjacje i inne zadania wymagające specjalistycznego wyposażenia i wyszkolenia. Analiza informacji statystycznych z działalności policyjnych pododdziałów antyterrorystycznych pozwala na wyodrębnienie różnorodnych form ich aktywności, zaś wykonane zadania o charakterze antyterrorystycznym takie jak: zatrzymania niebezpiecznych przestępców, obezwładnianie niebezpiecznych dewiantów psychicznych, działania pod woda, interwencje pirotechniczne, działania prewencyjne, zadania związane z ochrona VIP, podjęcia negocjacji i inne liczone są w tysiącach przypadków. Realizując codzienne zadania, pododdziały antyterrorystyczne policji przeciwdziałają zagrożeniu o znacznym ciężarze gatunkowym, jakie stanowią terroryzm i przestępczość zorganizowana.
Jednostki antyterrorystyczne są używane, gdy inne jednostki policyjne nie są w stanie skutecznie i bezpiecznie interweniować. Ich działania są wiec bardzo narażone na utratę zdrowia, a nawet życia. Ich wszechstronne umiejętności powodują, że antyterroryści mogą wykonywać zadania obronne, przede wszystkim o charakterze specjalnym. Nie są one jednak jednostkami masowymi, a ich umiejętności, wyszkolenie i wyposażenie powoduje, że niezbyt nadają się do bezpośredniej styczności z przeciwnikiem podczas działań wojennych, ale mogą być bardzo przydatne przy działaniach związanych ze wsparciem i ochroną własnych wojsk oraz podczas operacji przeprowadzanych w głębi terytorium opanowanego przez przeciwnika, stwarzając niebezpieczne sytuacje, na które musi on reagować. Wszakże przygotowują się oni do walki we wszelkich możliwych środowiskach. Policyjne pododdziały antyterrorystyczne mogą spełniać zadania doborowych grup bojowych o uniwersalnym charakterze w nieograniczonych możliwościach. Prowadzenie działań obronnych na terenie własnego kraju w czasie wojny wymaga nie tylko odpowiedniego przygotowania Sił Zbrojnych, ale i wykorzystania innych dostępnych wykwalifikowanych służb.
Służba w oddziałach antyterrorystycznych jest dobrowolna, uciążliwa, wymaga pełnego zaangażowania i nie jest przy tym dochodowa. Dla wielu antyterrorystów to styl życia, połączenie przyjemnego z pożytecznym. Powoduje to, że są oni przydatni zarówno w działaniach bojowych, jak i na rzecz obywateli i bezpieczeństwa w kraju. Dlatego wypracowuje się odpowiednie procedury i zasady postępowania oraz precyzuje ewentualne dla nich zadania. Powoduje to, że uwzględniane są w szkoleniach nowe zadania, a także organizowane są wspólne ćwiczenia z innymi służbami, co powoduje wzrost skuteczności ich działań. Pomimo dużych kosztów, jakie należy ponieść przy wyszkoleniu i utrzymaniu antyterrorysty, nie ulega wątpliwości, że są to pieniądze, które należy poświęcić dla bezpieczeństwa Polski.

Ja tam osobiście nie używam skrótu CHWDP, bo żadnego psa fajfusem po tyłku nie zamierzam trącać, bardziej wole skrót myślowy ACAB.
Odnośnie AT, to dla mnie wszystkie wiadome osoby z kręgu władzy wykonawczej, są Wrogiem nr 1. i nie podlega dla mnie dyskusji czy ten osobnik jest zwykłym szarakiem czy elitarnym rotweilerem z AT.
Głównie AT na polskich stadionach są ostatecznością, gdy mniej zaradne szaraki nie dają sobie rady ze sfrustrowaną młodzieżą na stadionie. Wchodzą wtedy do akcji, i pacyfikują sektor używając gazu oraz broni gładkolufowej.

Ciekawa jest reakcja drugiej strony, ku memu zdziwieniu też maja swoje forum i rozmawiają na tematy kibicowskie. Cool

[link widoczny dla zalogowanych]

TYLKO ŁOMŻA 84”.

Każdy, kto choć w części orientuje się w klimatach kibicowskich wie, że wjazdy AT w sektory kibiców w Polsce miały miejsce, i to wcale nierzadko. Antyterrorka dosyć często brutalnie pacyfikuje fanatyków, tak więc są na równi z policją naszym największym wrogiem.

Tutaj dobry przykład, w dniu meczu GKS - Śląsk:
[link widoczny dla zalogowanych]

Dołączył: 09 Mar 2014

zgadzam się